Σεπτέμβριος 2012
Έχουν ήδη περάσει τέσσερα χρόνια από τις πρώτες εκδηλώσεις της κρίσης και μέσα σ’ αυτά τα χρόνια η κοινωνία ήρθε αντιμέτωπη με τον πιο σκληρό κοινωνικό και οικονομικό πόλεμο που της κήρυξαν οι εγχώριες κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Προσπαθώντας να κρύψουν τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικούς υπεύθυνους της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης βάλανε στο προσκήνιο το ζήτημα του ελληνικού δημόσιου χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμάτων που στην ουσία είναι απλά αποτελέσματα της κρίσης και του οικονομικού συστήματος εν γένει που στην προσπάθεια του να υπερασπίσει της οικονομικής και πολιτικής τάξης που κυβερνά εξαθλιώνει και συντρίβει τις ζωές εργαζόμενων και νεολαίας.
Μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό πλαίσιο, εμείς, άνθρωποι που εργάζονται με μισθούς μνημονίων, άνεργοι, φοιτητές και μαθητές πήραμε την απόφαση να δημιουργήσουμε έναν εργατικό χώρο συνεύρεσης όλων όσοι νιώθουν κοινωνικά και πολιτικά αποκλεισμένοι από τις υπάρχουσες δομές κοινωνικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Πρόθεσή μας είναι να υπάρξει μια συλλογικότητα εργατικής απεύθυνσης και αναφοράς, που θα καταπιάνεται με το σύνολο των ζητημάτων που απασχολούν σήμερα κάθε άνεργο, εργαζόμενο και νεολαίο, που θα παλεύει για τη καλυτέρευση των όρων διαβίωσής μας, αλλά και για να ανοίξει μία συζήτηση γύρω από το «σε ποιά κοινωνία θέλουμε να ζούμε». Επιδιώκουμε να σχηματιστεί μια ομάδα ανθρώπων που μέσα από συλλογικές διαδικασίες εργατικής δημοκρατίας, συζήτησης, ζύμωσης και απόφασης θα συγκροτεί πρωτοβουλίες δράσης σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, χώρους εκπαίδευσης και θα κατακτά μέρα με τη μέρα κοινές πολιτικές συνισταμένες.
Για μας η πολιτική δεν είναι αυτό το θέατρο παραλόγου που παίζεται κάθε μέρα στη Βουλή, στην ΕΕ, στα γραφεία των επιδοτούμενων συνδικαλιστών. Για μας πολιτική δεν είναι η ανάθεση σε κάθε λογής εκπροσώπων των δικών μας αναγκών, των δικών μας επιδιώξεων, της δικής μας ζωής.
Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ως πρόταση ζωής, ως μια συνολική τοποθέτηση για τους όρους με τους οποίους θέλουμε να εργαζόμαστε, να σπουδάζουμε, να διασκεδάζουμε, να εκφραζόμαστε κοινωνικά. Πολιτική, είναι παράλληλα και ο δρόμος υλοποίησης μιας τέτοιας πρότασης. Ποιούς θεωρείς συμμάχους σου σε αυτόν τον αγώνα και ποιούς έχεις απέναντί σου, με τί μέσα προωθείς την πάλη για τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς και τί αιτήματα προτάσσεις. Είναι πολλά αυτά που έχουμε να συζητήσουμε, κι ακόμα περισσότερα αυτά που έχουμε να πράξουμε.
Η δική μας προσπάθεια είναι ίσως σταγόνα στον ωκεανό , αλλά γνωρίζοντας τις τεράστιες δυνατότητες που γεννάει αυτή η εποχή έχουμε την ελπίδα πως αν τέτοιου είδους προσπάθειες αγκαλιαστούν από εργαζόμενους και νεολαία, μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός άλλου κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος στην Ελλάδα.
Ενός ρεύματος που θα τα βάζει με όλους αυτούς που έχουν οδηγήσει τους λαούς σε όλο το κόσμο σε εξαθλίωση και που δεν θα έχει αυταπάτες για τον ένα ή τον άλλο «σωτήρα» που θα μας εγγυάται είτε ανάπτυξη, είτε τάξη και ασφάλεια. Κοινωνικό ρεύμα ανυπακοής στην οικονομική και πολιτική τάξη που θα προτάσσει τις ανάγκες των εργαζομένων και δεν θα ξεπουλάει τους αγώνες και τα δικαιώματά μας. Κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα απαγκιστρωμένο από τις αυταπάτες της βελτίωσης ενός κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, που δεν βελτιώνεται, παρά μόνο ανατρέπεται !
Αντί να περιμένουμε κάποιον να κάνει κάτι για μας, ας κάνουμε εμείς κάτι για τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, το διπλανό μας, το συνάδελφό μας. Σε τέτοιες κρίσιμες εποχές πρέπει να δείξουμε έμπρακτα αλληλεγγύη σε όσους είναι σαν εμάς, δηλαδή στο κόσμο της εργασίας, στους εκατομμύρια ανέργους, στους νέους που αδυνατούν να ονειρευτούν, στους συνταξιούχους που δεν ξέρουν πως θα ζήσουν την επαύριο, στους μετανάστες που βρίσκονται στο στόχαστρο του φασισμού και των ναζιστών.
Σας προσκαλούμε σε αυτήν την νέα προσπάθεια, η οποία ξεκινάει με σημείο αναφοράς τον κοινωνικό χώρο «Κόκκινη Κολεκτίβα» στη Λ.Αλεξάνδρας ν.7, όπου ήδη βρισκόμαστε, συζητάμε, διοργανώνουμε εκδηλώσεις, σεμινάρια και υποστηρίζεται οικονομικά μόνο από εμάς τους ίδιους. Χωρίς καμία οικονομική ή άλλου είδους εξάρτηση από πολιτικούς ή συνδικαλιστικούς φορείς, από μη κυβερνητικές οργανώσεις ή ινστιτούτα. Η συλλογική μας κουλτούρα δίνει τη δυνατότητα να συντηρούμε αυτό το χώρο μόνοι μας και με όποιον εντάσσεται στην ομάδα μας.
Η εποχή θέτει αμείλικτα μεγάλα ερωτήματα, οπότε καθένας από μας θα πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει μεγάλες και συνολικές απαντήσεις, αν θέλει να είναι πραγματικά κυρίαρχος της ζωής του. Και επειδή ξέρουμε πια, πως ή θα κερδίσουμε όλοι μαζί ή θα χάσει καθένας μόνος του, ελάτε να γνωριστούμε, ακόμα και αν δεν τα βρούμε!